Γιάννης Χατζηγεωργίου: H καντάδα σε μια κοπέλα στις Σπέτσες που τον οδήγησε να γίνει frontman σε συγκρότημα

Τον Γιάννη Χατζηγεωργίου τον γνωρίσαμε ως Τζεμ στο σίριαλ του ΑΝΤ1 «Ταμάμ». Παρότι είναι μόλις 25 ετών, η ιστορία του είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Μια ιστορία που ξεκίνησε να γράφεται μέσα σε ένα προσφυγικό σπίτι στην Νέα Φιλαδέλφεια.

«Μεγάλωσα σε μια φτωχογειτονιά. Εκεί έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από την παιδική μου ηλικία ήταν το παιχνίδι στις αλάνες, αλλά και η ενασχόλησή μου με το βόλεϊ. Ήμουν πολύ καλός, αλλά στην Φιλαδέλφεια δεν το θεωρούσαν αρκετά «αντρικό» άθλημα και οι παππούδες μου με απέτρεψαν στο να ασχοληθώ πιο σοβαρά, έτσι σταμάτησα να παίζω στην πρώτη γυμνασίου. Η αλήθεια είναι πως το μετάνιωσα», παραδέχεται.

Από μικρή ηλικία αντιλαμβάνεται  την καλλιτεχνική του πλευρά. Εξάλλου, το «μικρόβιο» υπήρχε στο σπίτι. Ο πατέρας του, Κώστας Χατζηγεωργίου σπούδασε σκηνοθεσία στην Σχολή Σταυράκου και είχε παίξει ως ηθοποιός -στην παράσταση «Βάτραχοι του Αριστοφάνη» στην Επίδαυρο, αλλά και στο πλευρό της Τζένης Καρέζη στην παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» το 1973. «Η μητέρα μου ζωγράφιζε και έγραφε ποιήματα και ο παππούς μου έλεγε παραμύθια που η πλοκή της ιστορία τους κρατούσε επτά ημέρες! Ο πατέρας μου αγαπούσε πολύ το θέατρο, αλλά δεν ασχολήθηκε περισσότερο με το επάγγελμα επειδή έκανε οικογένεια, οπότε έκανε μια δική του επιχείρηση και αφοσιώθηκε πλήρως σε εμάς», εξηγεί ο Γιάννης ο οποίος έχει δυο μικρότερες αδελφές που υπεραγαπά.

Σε ηλικία επτά ετών, γίνεται μέλος της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας «Ξυπόλητοι άγγελοι» στην Νέα Φιλαδέλφεια  και ξεκινά δειλά δειλά να ερμηνεύει τους πρώτους του ρόλους. «Όταν ανέβηκα στην σκηνή ενθουσιάστηκα. Από εκείνη την εποχή και μετά, μου άρεσε να κάνω παρέα με τους φίλους του πατέρα μου, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είχαν σχέση με καλλιτεχνικά επαγγέλματα». Τα χρόνια περνούν και οΓιάννης εξακολουθεί να συμμετέχει σε θεατρικές ομάδες. Σε ηλικία 16 ετών, σε μια εκδρομή στις Σπέτσες θα ανακαλύψει ακόμα ένα κρυφό του ταλέντο. «Έκανα καντάδα σε μια κοπέλα. Την ίδια στιγμή, με άκουσαν κάτι παιδιά από ένα άλλο σχολείο και μου πρότειναν να γίνω ο τραγουδιστής του γκρουπ τους. Κάπως έτσι βρέθηκα στο πρώτο μου συγκρότημα που ήταν οι ‘’Shadow Nights’’».

Τελειώνοντας το λύκειο, δίνει πανελλήνιες εξετάσεις και περνά στο τμήμα Φυσικοθεραπείας στο Τ.Ε.Ι Δυτικής Ελλάδας. Εκείνη η περίοδος είναι πολύ δύσκολη για την οικογένεια, καθώς οι γονείς εκτός του ότι παίρνουν διαζύγιο, μένουν και οι δύο άνεργοι. «Ήταν ένα κομβικό σημείο για μένα, διότι έπρεπε να διαβάζω και να βρίσκομαι σε μια ήρεμη κατάσταση, κάτι που δεν γινόταν διότι με απασχολούσε πολύ όλο αυτό που συνέβαινε στους γονείς μου. Ο χωρισμός τους, όσο περίεργο κι αν ακουστεί αυτό, με επηρέασε θετικά, διότι με ωρίμασε απότομα. Από μικρή ηλικία έκανα κάποιες περιστασιακές δουλειές για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου. Σε οικοδομή, σε φούρνο σε μπεργκεράδικο. Αυτό με βοήθησε πολύ στο να πιστέψω στον εαυτό μου. Γιατί γενικά, απογοητεύομαι εύκολα, γιατί έχω έντονη φαντασία και δεν θέλω κανείς να μου την στερεί», παραδέχεται. Αν και στην αρχή παρακολούθησε κανονικά τα μαθήματα φυσικοθεραπείας στο Αίγιο, γρήγορα συνειδητοποίησε πως αυτό που τον γεμίζει είναι η υποκριτική. Κάπως έτσι, στα 18 του χρόνια αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό του.