Αλέξανδρος Μπουρδούμης: «Ίσως ακόμη και η απιστία να ήταν ένα σημάδι για να δω και τα δικά μου λάθη σε μια σχέση»

Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης μιλάει στο People για το πόσο κοντά ή μακριά στο χαρακτήρα του είναι οι ρόλοι που υποδύεται σε τηλεόραση και θέατρο τη φετινή σεζόν καθώς και για το πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας στη ζωή του.

Φέτος σε βλέπουμε για δεύτερη σεζόν στη σειρά του Alpha Το Σόι Μου, αλλά συνεχίζεις και στο θέατρο, στην παράσταση Πριν το Χάραμα των Ρέππα – Παπαθανασίου, σε δύο πολύ αντικρουόμενους μεταξύ τους ρόλους.

Καταρχήν, πρέπει να πω πόσο χαρούμενος είμαι που και τηλεοπτικά αλλά και θεατρικά οι δύο δουλειές όπου συμμετείχα την περσινή χρονιά συνεχίζονται και φέτος, φαινόμενο αρκετά σπάνιο στις μέρες μας. Μ’ αρέσει, όμως, πάρα πολύ που από τη μια μεριά υποδύομαι τον αφελή και μαμάκια Κωνσταντίνο στο Σόι Μου και από την άλλη το σούπερ σταρ της εποχής του Τόνυ Νικολάου στο θέατρο, ερμηνεύοντας μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια της δεκαετίας του ’50′ και του ’60. Ένα αυθεντικό λαϊκό θέαμα, που σε ξεσηκώνει, σε συγκινεί, σε κάνει να γελάς και σε ταξιδεύει σε μια εποχή αθωότητας που τόσο πολύ μας λείπει.

Έχεις δηλώσει ότι μαμάκιας δεν είσαι. Έχεις κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τον Τόνυ Νικολάου, που, αν και εκπροσωπεί την ποπ κουλτούρα εκείνης της εποχής, φαίνεται να είναι ένας άντρας παλιάς κοπής;

Έχω μέσα μου πολλές αναφορές και καταβολές από αυτά που έχω ζήσει μέχρι τώρα. Από το περιβάλλον και από τον τρόπο που μεγάλωσα, αλλά ακόμα και με τη συνάφεια με το άλλο φύλο. Αυτό το πλάσμα, το θηλυκό, που δεν μας σταματά τίποτα προκειμένου να το κατακτήσουμε. Και ίσως εδώ να με βρίσκεις αρκετά παραδοσιακό ως προς το ποιος πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα, αλλά ως εκεί. Θέλω μετά να προχωράμε μαζί στη σχέση, με συγκινεί το «μαζί». Θέλω να είμαι περιποιητικός, στοργικός και απρόβλεπτος. Δεν έχω καμία αίσθηση κτητικότητας απέναντι στη σύντροφό μου, αλλιώς δεν γίνεται να καλλιεργηθεί εμπιστοσύνη. Κι εδώ έρχεται η ζήλια να εισχωρήσει σαν ένα μικρό τέρας. Προτιμώ αυτό το τέρας, όπως λέει και ο Οθέλος, να το κρατάω σε χαμηλές εντάσεις.

Υπάρχουν λάθη που δεν θα συγχωρούσες ποτέ στη σύντροφό σου;

Λάθη μπορώ να συγχωρήσω, αν δω στα μάτια της συντρόφου μου την πραγματική μεταμέλεια. Από την άλλη, όπως λέει και ο σοφός λαός, «γυαλί που ραγίζει δύσκολα ξανακολλάει». Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα τα παρατούσα τόσο εύκολα ή δεν θα πετούσα έτσι απλά ένα σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου στον κάλαθο των αχρήστων για ένα λάθος. Θα το πολεμούσα, αλλιώς τι αγάπη θα ήταν αυτή που μοιραζόμασταν εντέλει; Ίσως ακόμη και η απιστία να ήταν ένα σημάδι για να δω και τα δικά μου λάθη σε μια σχέση. Ο έρωτας είναι πάνω απ’ όλους μας και πάνω από τα λάθη. Εκτός αν δεν είναι πραγματικός και δύο άνθρωποι βάζουν τους εγωισμούς και τα καπρίτσια τους πάνω από το τόσο μεγάλο συναίσθημα που νιώθουν ο ένας για τον άλλο. Όποτε τον νιώσουμε ‒και είναι σπάνιες οι φορές που θα μας συμβεί‒, καλό είναι να μην τον εξευτελίσουμε. Να μάθουμε να συγχωρούμε, όπως θα θέλαμε να μας συγχωρήσουν και οι άλλοι για τα λάθη μας.

Είσαι σκληρός με τα δικά σου λάθη, όταν κάνεις την αυτοκριτική σου;

Κάνω λάθη συχνά και επαναλαμβανόμενα. Δεν μπορώ να ξεφύγω από τα ελαττώματά μου, είτε στην προσωπική είτε στην επαγγελματική μου ζωή. Τα έχω αποδεχτεί, το ίδιο και οι άνθρωποι γύρω μου και μ’ αγαπούν γι’ αυτό που είμαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να βελτιωθώ. Ειδικά στην καθημερινότητά μου θέλω να προσέχω την αδεξιότητά μου, αλλά και την αφηρημάδα μου, που καμία φορά γίνεται εκνευριστική. Αντίθετα, στη δουλειά μου, το γεγονός ότι έχω μάθει να δουλεύω με πειθαρχία και προγραμματισμό ίσως με κάνει αντιπαθή, γιατί δυστυχώς δεν έχουμε μάθει να είμαστε επαγγελματίες στη χώρα μας.